Vrijwilligers gezocht
Alle activiteiten zijn niet mogelijk zonder vrijwilligers. Voor elke activiteit zoeken we een kok, activiteitenbegeleider, arts of verpleegkundige. Maar ook vrijwilligers die het team versterken,
zonder bovenstaande specifieke functie.
Zou jij andere ook een fantastische beleving willen geven, meld je dan snel aan!
Wat een voorrecht dat ik een week als arts mee mocht zeilen met Heroes4Life, met maar liefst 23 chronisch of ernstig zieke jongeren. Ik ging er onbevangen in en kwam eruit als een ander mens.
De eerste dagen probeerde ik als verantwoordelijk arts zo snel mogelijk de gezichten te koppelen aan hun ziektebeelden, maar dat bleek al snel dé grote beginnersfout. Het was fijn iets van de achtergrond van iemand te kennen, maar al snel leerde ik dat het hier om iets veel groters ging; het vergeten van die ziekte en een 'normaal' leven te leiden. We bekeken elkaar als mensen, niet als aandoeningen. Ik besloot de lijst links te laten liggen en naar de jongeren te gaan luisteren.
En inderdaad, wat een gewone groep was het eigenlijk! Beperkingen bestonden niet tot het tegendeel bewezen werd. Dus ook iemand slecht ter been kon zeilen hijsen, een rolstoeler dekte de tafel (eigenlijk wel handig, 10 potten jam op schoot!) en een blinde maakte de wc's schoon. Waar we normaal neigen iemand te ontzien vanwege zijn handicap, bleek dat hier één grote misvatting. Samen lukte het allemaal.
Ook de onderlinge zorg voor elkaar was indrukwekkend. Waar ik dacht als teamlid veel te moeten rennen voor iedereen werd er in de loop van de week steeds meer voor elkaar gedaan. De blinde jongen duwde een rolstoeler terwijl deze hem de weg wees en beschreef wat er allemaal aan moois te zien was in de havens.
In de huisartsenpraktijk heb je 10min per patiënt. Ik zie nu dat ik eigenlijk 23u en 50min van het leven van een patiënt mis. Hier kreeg ik de kans iemand echt te leren kennen, en heb me niet alleen hoeven richten op de aandoening. Wat een verademing. Want wat kun je toch veel betekenen als je oprecht aandacht kan hebben voor iemand.
Wat ik van deze tocht heb geleerd is dat zorg niet alleen medische ondersteuning is. Zorg is zoveel meer dan dat. Het is luisteren, het is respect hebben, maar bovenal; samen genieten.
Sophie van der Voort
Zeilen met de meridiaan bij de stichting Heroes4Life
Op zaterdag 14 oktober stapten Ineke en ik aan boord van de Meridiaan , een klipper die lag aangemeerd in Enkhuizen. Wij gingen als vrijwilliger mee met de stichting Heroes4Life , die zich
inzet om jongvolwassenen met een beperking een zeilweek aan te bieden om uit het dagelijkse bestaan los te komen en lekker uit te waaien op dit schip met aanpassingen voor mensen met een
fysiek ongemak. Ineke , als oud verpleegkundige ging mee als asistent-verpleegkubdige en tevens als koksmaatje voor in de kombuis. Ik ging mee als arts.
Op zaterdag scheepten 12 jonge mensen zich in om mee te gaan. Na een eerste kennismaking werd afscheid genomen van de familie op de kade die ons uitzwaaide toen we met volle zeilen van
de kade vertrokken. Prachtige wind bij een volle zon maakte een perfecte zeilmiddag en een eerste mogelijkheid voor praktische zeillessen en onderricht in het knopen van het touw.
Heel leuk om met de jongeren te kijken welke mogelijkheden ze hebben om verder mee te gaan op zo een week. ’s Avonds een heerlijke pasta, waarbij het gesprek gaat over
ziekte, medicijnen, doktersbezoeken en gevechten met uitkeringsinstanties gaat. Na de maaltijd nog naar het schippersbal om te dansen en een biertje te drinken. Onderweg dachten we wel:
“mijn hemel waar zijn we aan begonnen?. Wat zullen we blij zijn als we woensdag van boord kunnen gaan”.
Na een welbestede dag gingen we naar onze kooien.
Het leven aan boord van een zeilboot loopt volgens de wind. Dat is zo en daar moet je het mee doen. Dat ondervinden mensen met een beperking immers ook. Je moet het er mee doen en de
mogelijkheden die er nog over zijn, gaan benutten en vergroten. In de loop van de week zie je aan boord dingen ontstaan waar deze tocht voor is bedoeld. Vriendschappen ontstaan en
gezamenlijke activiteiten worden ondernomen, meehelpen met zeilen, samen zingen , puzzelen, yoga-oefeningen, lezen, noem maar op . Op het prachtige IJsselmeer is er alle tijd en ruimte voor
uitdiepen van de mogelijkheden en merk je dat het praten over beperking en ziekte naar de achtergrond komt. Je bent onder gelijken. De zeilboot van het leven gaat altijd vooruit.
Vanuit Enkhuizen zeilden we naar Lemmer. Dit is voor mij een persoonlijke historische plaats omdat ik daar verwekt ben. Mijn ouders verhuisden met mij nog als ongeboren vrucht van
Friesland naar Nederland, zoals mijn moeder dat zei. In Tiel kwam ik ter wereld. Later die week naar Urk gezeild en een uitgebreid bezoek aan het museum en de monumenten in dit dorp bezocht.
Heel boeiend.
Op woensdag van Urk vertrokken en in Enkhuizen aangemeerd om mij en Ineke van boord te kunnen laten gaan, omdat we allebei werken moesten. De boot vertrok om door te zeilen naar Volendam en
zou pas twee dagen later de tocht beëindigen. Wat we niet hadden verwacht was wel zo: we vonden het jammer van boord te gaan! Wat was het mooi en gezellig met deze groep en wat was het mooi
om die ontwikkeling bij deze jongeren te zien.
Jammer dat we weg moesten. Maar als ze ons weer nodig hebben, dan staan we paraat.
Harry de Vries en Ineke Oomen.
verslag bikkeltocht van stichting Heroes 4 Life (door Mischa Geurtsen de kok van deze fantastische week)
Een tijd geleden werd ik werd gebeld door een vriend van mij
van http://opus-pro.nl/ of ik tijd en zin had om een weekje voor chronisch zieke jongeren te koken op een zeilschip. Er
had namelijk een oproep voor een vrijwillige kok gestaan in de facebook groep: Chefkoks/koks/gastheren en gastvrouwen.
Zonder er over na te moeten denken zij ik meteen
ja!
Maar wauw wat
een ervaring was dat.
Op zaterdag kwamen alle jongeren aan boord. De tocht op de Meridiaan starte in Enkhuizen. Voor de ouders en de deelnemers had ik een lekkere (allergie vrije) kippensoep gemaakt met
een broodje worst.
De keuken was klein, maar
compleet. Ik heb de hele week samen met verpleegkundige Ieneke
gekookt. Helaas moesten zij en haar man (de arts) op woensdag al van boord.
Gelukkig waren er een aantal deelnemers die het erg leuk vonden om te assisteren in de keuken. Ze hebben
me super goed geholpen.
We hebben gevaren op het IJsselmeer en het
Markermeer.
Tijdens het varen zorgde ik voor een heerlijke lunch. De ene keer een verse hamburger, de andere
dag weer een lekker bord met nasi en tijdens een kleine storm een bord met pannenkoeken.
De tocht was heerlijk, we hebben fantastisch weer gehad. We hadden een leuk team met vrijwilligers die hun dagelijkse leven even opzij hadden gezet om deze jongeren een onvergetelijke week te bezorgen.
De groep bestond uit allemaal maar dames tussen de 16 en 25 jaar De
meeste waren al lang ziek, sommige onzichtbaar ziek en een aantal waren langdurig ziek geweest.
Maar ondanks
hun volle rugzak die bijna alleen uit ziek zijn betond hebben we geprobeerd het hier zo min mogelijk over te hebben.
Het doel van deze vakantie was namelijk om je zorgen even te vergeten en weer te genieten van het leven.
Ondanks de beperking en vermoeidheid van sommige van de deelnemers, weerhield het hun niet om mee te helpen met zijlen. Zelfs met 1 hand kan je helpen toch?
Naarmate de week voorbij ging ontstonden er vriendschappen en werd er gelachen en
gehuild.
De “maskers” gingen langzaam af en hun echte gezicht kwam
langzaam boven.
De deelnemers deden dingen die ze voorheen nooit gedacht hadden te doen. Met vol vertrouwen gaven ze zich over aan de uitstapjes en gesprekken.
Eigenlijk is er te veel om te vertellen, ik raad jullie dan ook allemaal aan om je op te geven als vrijwilliger bij stichting Heroes 4 Life, zodat je dit ook eens kan ervaren.
Voor mij was het een week om nooit meer te vergeten. Ik ben trots op het hele team, maar in het bijzonder op de deelnemers die de stap hebben gezet om hun ziekte even opzij te zetten en hebben besloten weer te gaan genieten van het leven.